Η γοητεία του κούκου
Ένα από τα θεμελιώδη γεγονότα της
ελληνικής μυθολογίας είναι οι γάμοι του Δία και της Ήρας, του βασιλικού
ζεύγους που είχε εξουσία πάνω στους θεούς και τους ανθρώπους.
Σύμφωνα με τον Όμηρο, απόλαυσαν τον
πρώτο τους εναγκαλισμό «σαν τότε που πρωτόσμιξαν και στο κλινάρι
απάνω/συχνά φιλί κι αγκάλη εχαίρονταν κρυφά από τους γονιούς της»
(lλιάδα, Ξ, στ. 295-296). Η κρυφή αιμομιξία όμως των δύο ενήλικων
αδελφών πρέπει να φάνηκε κάτι υπερβολικά κοινότοπο και απλό για μορφές
τέτοιου κύρους και υποκαταστάθηκε από εκδοχές που συναγωνίζονταν μεταξύ
τους για το ποια ήταν η θεαματικότερη.
Μια από αυτές τοποθετούσε τη θεϊκή ένωση
στην Αργολίδα, μια εκτεταμένη περιοχή που καταλαμβάνει το
βορειοανατολικό τμήμα της Πελοποννήσου. Εκεί υψώνεται ένα βουνό το οποίο
οι Έλληνες αποκαλούσαν Κοκκύγιον, δηλαδή «βουνό του κούκου», δίνοντάς
του ένα όνομα βγαλμένο από το μύθο της μεταμόρφωσης που μηχανεύτηκε ο
ευφυής σαγηνευτής, αφού σ' εκείνη την περίσταση ο Δίας δοκίμασε για
πρώτη φορά την ερωτική αποτελεσματικότητα της ικανότητάς του να
μεταμορφώνεται, η οποία θα γινόταν το αλάνθαστο όπλο του για ,την
κατάκτηση των θνητών γυναικών.
Πάνω σ' εκείνο το βουνό ο ύψιστος θεός
είδε την αδελφή του που καθόταν μόνη της και τον κυρίευσε ένας
ακαταμάχητος πόθος να την κάνει δική του. Μεταμορφώθηκε σε κούκο,
προκάλεσε μια φοβερή καταιγίδα και πήγε πετώντας να αναζητήσει καταφύγιο
στην αγκαλιά της.
Η Ήρα συμπόνεσε εκείνο το μουδιασμένο απ' το κρύο
πουλάκι και το έβαλε κάτω από το φόρεμά της. Ο θεός, εκμεταλλευόμενος
την πλεονεκτική θέση, ξαναπήρε τη μορφή του κι επιχείρησε να τη βιάσει,
αλλά η θαρραλέα παρθένος τον απώθησε, ώσπου απέσπασε από αυτόν την
υπόσχεση για νόμιμο γάμο. Τότε ενέδωσε κι έγινε η βασίλισσα του κόσμου -
μια βασίλισσα που, καθώς ήταν ζηλότυπη, υπέφερε από αφάνταστη αγωνία
για τις απιστίες του συζύγου της.
Εξάλλου, πόσοι θαυμάσιοι μύθοι δε θα
είχαν γεννηθεί ποτέ χωρίς το αδυσώπητο μίσος της Ήρας για τις αντίζηλές
της! Ωστόσο μόνο σε αυτή ανήκε το προνόμιο να επαναλαμβάνει την έκσταση
της πρώτης συνεύρεσης, αφού κάθε φορά που έκανε λουτρό στην πηγή
Κάναθος, που αναβλύζει στη Ναυπλία, στη νότια ακτή της Αργολίδας,
ανακτούσε την παρθενία της. Αυτά έλεγε μια αργείτικη παράδοση, την οποία
αναφέρει ο Παυσανίας (2, 38, 2). Η πηγή έμεινε ιερή μέχρι τις μέρες
μας, δεδομένου ότι προσφέρει το νερό της στο μοναστήρι που λέγεται Αγία
Μονή, κοντά στο χωριό Πρόνοια.
~ Από το βιβλίο των dario & lia del corno "στη γη του μύθου" Εκδοτικός Οίκος Λιβάνη
